Cesja wierzytelności pieniężnych
Faktoring to operacja finansowa, w ramach której jedna strona (faktor) przekazuje lub zobowiązuje się przekazać drugiej stronie (klientowi) środki pieniężne w zamian za wierzytelność pieniężną klienta (wierzyciela), wynikającą ze sprzedaży towarów, wykonania prac lub świadczenia usług na rzecz osoby trzeciej (dłużnika), a klient ceduje lub zobowiązuje się scedować na faktora tę wierzytelność wobec dłużnika (finansowanie pod warunkiem cesji wierzytelności) oraz uiszczać wynagrodzenie określone w umowie.
Umowa faktoringowa może przewidywać obowiązek faktora prowadzenia księgowości klienta, świadczenia klientowi usług finansowych związanych z wierzytelnościami będącymi przedmiotem cesji. Umowa faktoringowa może być zawarta na czas określony lub w odniesieniu do pojedynczego przypadku.
Faktorem na Litwie, zgodnie z przepisami prawa Republiki Litewskiej, może być wyłącznie bank lub inna osoba prawna działająca w celu osiągnięcia zysku, posiadająca prawo do prowadzenia działalności faktoringowej zgodnie z przepisami prawa.
Jeżeli umowa faktoringowa nie stanowi inaczej, klient odpowiada wobec faktora za ważność cedowanej wierzytelności pieniężnej. Wierzytelność cedowana jest ważna, jeżeli klient ma prawo ją przenieść i w chwili cesji nie są mu znane okoliczności, które dawałyby dłużnikowi podstawę do niewykonania zobowiązania. Jeżeli faktor zażąda spełnienia przeniesionej wierzytelności, a dłużnik nie spełni świadczenia lub spełni je nienależycie, klient nie ponosi za to odpowiedzialności, chyba że umowa stanowi inaczej.
Dłużnik jest zobowiązany do zapłaty kwot pieniężnych faktorowi, jeżeli otrzymał od klienta lub faktora pisemne zawiadomienie o cesji wierzytelności pieniężnej na rzecz faktora, a w zawiadomieniu wskazana jest wierzytelność oraz faktor, któremu należy spełnić świadczenie. Na żądanie dłużnika faktor ma obowiązek w rozsądnym terminie przedstawić dowody cesji wierzytelności. Jeżeli faktor nie spełni tego obowiązku, dłużnik ma prawo wykonać zobowiązanie wobec klienta.
Gdy faktor występuje z żądaniem zapłaty wobec dłużnika, dłużnik ma prawo potrącić swoje wzajemne roszczenia pieniężne wynikające z umowy zawartej między dłużnikiem a klientem, pod warunkiem że roszczenia te istniały w chwili otrzymania zawiadomienia o cesji wierzytelności na rzecz faktora. Dłużnik nie może powoływać się wobec faktora na roszczenia, które mógłby zgłosić wobec klienta z tytułu naruszenia zakazu cesji wierzytelności.
Jeżeli klient naruszy umowę zawartą z dłużnikiem, dłużnik nie ma prawa żądać od faktora zwrotu kwot już przez niego otrzymanych, jeżeli dłużnik może dochodzić tych kwot bezpośrednio od klienta. Dłużnik, który ma prawo dochodzić od klienta zwrotu kwot zapłaconych faktorowi, może żądać ich zwrotu od faktora, jeżeli udowodni, że faktor nie zapłacił klientowi kwoty przewidzianej w umowie faktoringowej lub zapłacił ją, wiedząc, że klient nie wykonał swojego zobowiązania wobec dłużnika.