Umowa partnerstwa
Umowa wspólnej działalności (umowa partnerstwa) – na podstawie tej umowy dwie lub więcej osób (partnerów), łącząc swój majątek, pracę lub wiedzę, zobowiązują się działać wspólnie w celu osiągnięcia określonego, zgodnego z prawem celu lub prowadzenia określonej działalności. Na podstawie umowy wspólnej działalności tworzy się również spółki osobowe w Republice Litewskiej. Jeżeli celem wspólnej działalności nie jest osiąganie zysku, umowa wspólnej działalności nazywana jest umową stowarzyszeniową. Umowa musi mieć formę pisemną, a w przypadkach przewidzianych przez prawo – formę aktu notarialnego (w Litwie). Niezachowanie wymogów co do formy powoduje nieważność umowy.
Wkładem partnera jest wszystko, co wnosi on do wspólnej działalności – pieniądze, inny majątek, wiedza zawodowa i inna, umiejętności, reputacja zawodowa i kontakty biznesowe. Domniemywa się, że wkłady partnerów są równe, chyba że umowa wspólnej działalności stanowi inaczej. Wkład wycenia się w pieniądzu za zgodą wszystkich partnerów.
Przy prowadzeniu wspólnych spraw każdy z partnerów ma prawo działać w imieniu wszystkich partnerów, chyba że umowa wspólnej działalności przewiduje, że wspólne sprawy prowadzi jeden z partnerów lub wszyscy partnerzy łącznie. Jeżeli sprawy mogą być prowadzone wyłącznie wspólnie, do zawarcia każdej umowy wymagane jest uzyskanie zgody wszystkich partnerów. W stosunkach z osobami trzecimi prawo partnera do zawierania umów w imieniu wszystkich partnerów potwierdza pełnomocnictwo udzielone przez pozostałych partnerów lub sama umowa wspólnej działalności.
Jeżeli umowa partnerstwa nie dotyczy działalności gospodarczej lub handlowej partnerów, każdy partner odpowiada za wspólne zobowiązania umowne całym swoim majątkiem proporcjonalnie do swojego udziału. Za wspólne zobowiązania pozaumowne partnerzy odpowiadają solidarnie. Jeżeli umowa wspólnej działalności dotyczy działalności gospodarczej lub handlowej partnerów (w Republice Litewskiej), wszyscy partnerzy odpowiadają solidarnie za wspólne zobowiązania, niezależnie od podstawy ich powstania.
Zysk uzyskany z wspólnej działalności dzieli się pomiędzy partnerów proporcjonalnie do wartości wniesionego wkładu, chyba że umowa wspólnej działalności stanowi inaczej. Postanowienie wyłączające któregoś z partnerów z podziału zysku jest nieważne.
Umowa wspólnej działalności wygasa:
- W przypadku uznania jednego z partnerów za osobę niezdolną do czynności prawnych, o ograniczonej zdolności do czynności prawnych lub za zaginioną, chyba że umowa wspólnej działalności lub późniejsze porozumienie pozostałych partnerów przewiduje zachowanie umowy wspólnej działalności pomiędzy pozostałymi partnerami, z wyjątkiem przypadków, gdy umowa wspólnej działalności obowiązuje również bez tego partnera;
- W przypadku wszczęcia wobec jednego z partnerów postępowania upadłościowego, z wyjątkiem przypadków określonych w punkcie 1 niniejszej części;
- W przypadku śmierci jednego z partnerów lub jego likwidacji bądź reorganizacji, chyba że umowa wspólnej działalności lub późniejsze porozumienie pozostałych partnerów przewiduje zachowanie umowy wspólnej działalności pomiędzy pozostałymi partnerami lub zastąpienie zmarłego (zlikwidowanego lub zreorganizowanego) partnera jego następcami prawnymi;
- W przypadku rezygnacji jednego z partnerów z dalszego udziału w umowie wspólnej działalności zawartej na czas nieokreślony, z wyjątkiem przypadków określonych w punkcie 1 niniejszej części;
- Na żądanie jednego z partnerów – w przypadku rozwiązania umowy wspólnej działalności zawartej na czas określony, z wyjątkiem przypadków określonych w punkcie 1 niniejszej części;
- Z upływem terminu obowiązywania umowy wspólnej działalności;
- W przypadku wydzielenia udziału jednego z partnerów ze wspólnego majątku na żądanie jego wierzycieli, z wyjątkiem przypadków określonych w punkcie 1 niniejszej części.
Od momentu zakończenia umowy wspólnej działalności jej uczestnicy odpowiadają solidarnie wobec osób trzecich za niewykonane wspólne zobowiązania. Partner, który wniósł do wspólnej działalności rzecz oznaczoną co do tożsamości, po zakończeniu umowy wspólnej działalności ma prawo żądać jej zwrotu, o ile nie naruszy to interesów pozostałych partnerów ani wierzycieli.