Możliwości, zalety i ryzyka sprzedaży wierzytelności
Odzyskanie długu na Litwie możliwe jest nie tylko poprzez skierowanie sprawy do firm windykacyjnych, lecz także poprzez sprzedaż wierzytelności innej osobie na podstawie umowy cesji wierzytelności. Sprzedaż długu jest korzystna w sytuacji, gdy przedsiębiorstwo potrzebuje pilnie odzyskać choć część należności. Główną zaletą sprzedaży wierzytelności jest to, że przedsiębiorstwo pozbywa się przedawnionych należności, niezapłaconych faktur, przekształcając je w realne środki finansowe, nie ponosząc przy tym kosztów postępowania windykacyjnego.
Sprzedaż długu jest dobrym rozwiązaniem jedynie wtedy, gdy istnieje uzasadnione przypuszczenie, że dłużnik nie zapłaci w terminie, a wierzyciel będzie musiał podejmować działania windykacyjne. Należy jednak pamiętać, że sprzedając wierzytelność, odzyskuje się zwykle jedynie część kwoty (ponieważ cena zapłacona za wierzytelność jest niższa niż jej wartość nominalna), w przeciwieństwie do windykacji, gdzie istnieje szansa odzyskania całości długu.
Sprzedaż długu w Republice Litewskiej może nastąpić na każdym etapie postępowania i nie wymaga oczekiwania na upływ terminu płatności. Dłużnik musi zostać poinformowany o zmianie wierzyciela.
Zaspokojenie roszczeń wierzycieli likwidowanych spółek
W przypadku wszczęcia postępowania upadłościowego na Litwie, wierzyciele mają prawo zgłosić administratorowi swoje wierzytelności wraz z dokumentami je potwierdzającymi, a także wskazać, w jaki sposób zobowiązania spółki zostały zabezpieczone. To, czy wierzyciel odzyska całość, czy jedynie część długu, zależy od kategorii, w której znajduje się jego wierzytelność.
W pierwszej kolejności zaspokajane są roszczenia pracowników wynikające ze stosunku pracy; roszczenia z tytułu szkody na zdrowiu lub życiu, chorób zawodowych oraz śmierci wskutek wypadku przy pracy; a także roszczenia osób fizycznych i prawnych za zakupioną do przetworzenia produkcję rolną. W drugiej kolejności zaspokajane są roszczenia z tytułu podatków i innych danin publicznych, obowiązkowych składek na ubezpieczenie społeczne oraz zdrowotne, a także z tytułu pożyczek udzielonych w imieniu państwa litewskiego lub gwarantowanych przez państwo. W trzeciej kolejności zaspokajane są wszystkie pozostałe wierzytelności.
Roszczenia wierzycieli z każdej kolejnej kategorii są zaspokajane dopiero po całkowitym zaspokojeniu wierzytelności z kategorii wcześniejszej. Jeżeli po zaspokojeniu wierzycieli wyższego rzędu nie wystarczy środków, pozostałe fundusze są dzielone między wierzycieli proporcjonalnie do wysokości wierzytelności.
Majątek oraz prawa do wierzytelności dłużników wobec przedsiębiorstwa znajdującego się w upadłości lub po upadłości w Republice Litewskiej są wyceniane i sprzedawane. Niesprzedany majątek może zostać przekazany wierzycielom. Decyzję o wykorzystaniu tego majątku podejmują wierzyciele, których roszczenia nie zostały w pełni zaspokojone.
Wierzytelności zabezpieczone zastawem i/lub hipoteką są w pierwszej kolejności zaspokajane z kwoty uzyskanej ze sprzedaży zastawionego majątku lub jego przekazania. Jeżeli majątek został sprzedany za kwotę wyższą niż zabezpieczone roszczenia, pozostała część kwoty zostaje przeznaczona na pokrycie innych roszczeń wierzycieli.